Pozornie nie dzieje się nic szczególnego. Część uczniów siedzi na materacach i bawi się z Torą. Na drugiej części sali dzieci przy pomocy słomki przedmuchują psi przysmak w stronę miski, która zaraz zostanie opróżniona przez uradowaną Torę. Potem przychodzi czas na kolejne ćwiczenie. Krzyś rzuca dużą, pluszowa kostkę, a reszta klasy głośno liczy, ile wypadło oczek: raz, dwa trzy. W nagrodę Tora wykonuje sztuczkę i robi „śpi pies”. szczeka pięć razy… Śmiechy dzieci nie przeszkadzają im jednocześnie skrupulatnie liczyć psie sztuczki.
Na tym właśnie polega fenomen dogoterapii – dla dzieci zwykłe głaskanie jest niezwykle ważnym ćwiczeniem. Dzięki temu terapeuta może w zabawie przemycić ćwiczenia. Spontaniczna zabawa z psem to nie tylko radość ale i motywacja do aktywności ruchowej i poznawczej- trzeba przecież ukryć smakołyk, rzucić piłkę... Zwykłe karmienie psa czy czesanie rozwija zachowania opiekuńcze oraz pozwala poczuć się odpowiedzialnym.
Hipoterapia jest jedną z najczęściej stosowanych metod rehabilitacji wśród dzieci w Polsce. To forma rehabilitacji ruchowej na bazie neurofizjologii, prowadzona przy udziale konia. Szczególną jej cechą jest przekazywanie wzorca chodu. Dlatego jest bardzo ważna szczególnie dla dzieci i młodzieży chodzących w nieprawidłowym wzorcu, uczących się chodzić oraz siedzących samodzielnie ale niestabilnie jako dodatkowa forma rehabilitacji. Hipoterapia oddziałuje na na wszystkie zmysły. Ma ogromny wpływ na psychikę człowieka. Wyzwala emocje, uczy wrażliwości i opiekuńczości, ale także stanowczości oraz umiejętności podejmowania szybko decyzji. Dzięki hipoterapii koryguje się wady postawy, reguluje się napięcie mięśniowe, doskonali równowagę, koordynację w przestrzeni.
Terapia ta polega na rozwijaniu prawidłowego odbioru i analizy bodźców dostarczanych z otoczenia poprzez zmysły zewnętrzne (wzrok, słuch, dotyk, smak, węch)oraz płynące z własnego ciała poprzez zmysły wewnętrzne (równowagi i czucia głębokiego). Jest dla dziecka bardzo atrakcyjna, gdyż ma charakter wesołej zabawy ruchowej. Podczas tej zabawy dostarczane są dziecku takie bodźce, których najbardziej potrzebuje jego system nerwowy (co wiemy z diagnozy). Terapia ta zwana „naukową zabawą” odbywa się w przyjemnej sali wyposażonej w specjalistyczny sprzęt i pomoce do stymulacji wszystkich systemów zmysłowych. Terapeuta przygotowuje dla każdego dziecka indywidualny program dostosowany do jego potrzeb z zachowaniem zasady stopniowania trudności. Sprzyja to utrzymaniu stałego zainteresowania dziecka i ciągłemu poprawianiu jego samooceny dzięki osiąganym sukcesom. To zaś motywuje dziecko do dalszego wysiłku. W trakcie terapii nie uczy się dzieci konkretnych umiejętności lecz poprawiając integrację sensoryczną wzmacnia procesy nerwowe leżące u podstaw tych umiejętności.
W trakcie zajęć wykorzystujemy metody i sposoby twórczego wspierania rozwoju małego dziecka oparte na założeniach podejścia coachingowego.
Oznacza to, że traktujemy dziecko jako podmiot, który poznaje siebie i otaczający go świat w sposób aktywny, a wiedza, którą zdobywa wpływa na jego sposób postrzegania świata i zachowanie.
Celem zajęć Sensoplatyki jest budowanie twórczych, samodzielnych i zrównoważonych osobowości, które będą maksymalnie przygotowane do wyzwań jakie stawia współczesna rzeczywistość. A przede wszystkim będą gotowe do osiągania sukcesów.
Cechą zajęć Sensoplastycznych jest „przemiana”. Dzieci mają okazję obserwować np. jak materiał, który jest suchy i sypki zmienia się w mokry i kleisty, a następnie w miękki i stały. Nabywają w ten sposób wiedzę na temat związków przyczynowo- skutkowych. Poznają sposoby przemiany jednych rzeczy w drugie i jednocześnie trenują kompetencję elastyczności i przystosowywania się do zmian.
Metoda symultaniczno–sekwencyjna wczesnej nauki czytania jest metodą sylabową, opartą na najnowszych badaniach neuropsychologicznych i na wieloletnich doświadczeniach terapeutycznych i logopedycznych prof. Cieszyńskiej. Jest skutecznym sposobem nabywania umiejętności czytania ze zrozumieniem. Wykorzystuje wiedzę o sekwencyjnych zdolnościach lewej półkuli mózgowej przy równoczesnym korzystaniu z symultanicznych sposobów przetwarzania bodźców językowych półkuli prawej.
Wszystkie zadania opierające się na pracy prawej półkuli mózgowej (globalne rozpoznawanie samogłosek, wyrażeń dźwiękonaśladowczych, rzeczowników w mianowniku) mają na celu wzbudzanie motywacji dziecka do nauki czytania oraz przeprowadzane są w taki sposób, aby jak najszybciej przejść do czytania analityczno–sekwencyjnego, lewopółkulowego.
Logorytmika jest metodą stosowaną w terapii logopedycznej oparta jest na rytmie muzycznym i tekstach słownych zestrajanych przez muzykę i łączonych z ruchami całego ciała. Dzięki połączeniu rytmiki i terapii logopedycznej. Logorytmika wykorzystuje możliwość oddziaływania na sferę słuchową, słuchowo-ruchową i ruchową. Na bazie ćwiczeń muzyczno-ruchowych stosuje się ćwiczenia słowno-ruchowe, których wiodącym składnikiem jest rytm. To specyficzne połączenie daje w efekcie możliwość terapeutycznego wpływania na wiele obszarów rozwojowych dziecka. Ruch jest naturalną potrzebą każdego dziecka. Towarzyszy małemu człowiekowi podczas zabaw, często jest wyznacznikiem jego rozwoju i katalizatorem tego procesu. Ruch przy muzyce wpływa korzystnie nie tylko na rozwijanie dyspozycji muzycznych, ale także na rozwój ogólny dziecka. Muzyka ze swoim rytmem w szczególny sposób wywołuje nieodpartą często potrzebę ruchu. Naturalny i swobodny ruch, będący obok muzyki podstawową ćwiczeń, umożliwia realizację zajęć ze wszystkimi dziećmi, niezależnie od poziomu ich intelektualnego, ruchowego i muzycznego rozwoju.
Główne cele logorytmiki :
Usprawnienie oddechu
Wykształcenie prawidłowej fonacji i artykulacji
Usprawnienie narządów mowy
Kształcenie słuchu fonematycznego
Kształcenie pamięci muzycznej
Kształcenie koncentracji uwagi
Kształcenie poczucia rytmu, tempa oraz metrum
Kształcenie szybkiej orientacji w czasie i przestrzeni poprzez reakcję ruchową na sygnały słowne, dźwięk, ciszę
Kształcenie umiejętności percypowania i odtwarzania ruchem tempa, rytmu, akcentacji i ekspresji w muzyce i wypowiedzi słownej
Usprawnienie tzw. dużej motoryki w tym rozwijanie umiejętności sprawnego wykonywania ruchu
Rozwój intelektualny
Kształcenie takich cech charakteru jak zdyscyplinowanie, porządek, aktywność i poczucie odpowiedzialności
Rozwój społeczny w tym rozwijanie umiejętności współdziałania w grupie
Głównym celem gimnastyki korekcyjnej jest kształtowanie prawidłowej postawy ciała, rozwijanie naturalnych odruchów oraz poprawianie ogólnej sprawności dziecka. Po przez regularne ćwiczenia dzieci w znacznym stopniu poprawiają swoją szybkość, zwinność, wzmacniają mięśnie. Uczą się systematyczności i obowiązkowości. Ćwiczenia wykonywane są przy pomocy szarf, piłeczek, woreczków itd.
Logopedyczne zajęcia grupowe mają na celu tylko profilaktykę. Profilaktyka logopedyczna to podstawa do wyeliminowania ewentualnych przyszłych wad wymowy. Dlatego w naszym przedszkolu prowadzimy logopedyczne zajęcia grupowe.Obejmują one ćwiczenia oddechowe oraz gimnastykę buzi i języka a także wprowadzają elementy logo-rytmiki.
Warunkiem dobrze dobranych ćwiczeń jest diagnoza wszystkich dzieci biorących w nich udział i wybranie takich zabaw, które nie będą pogłębiały wad już stwierdzonych. Nasze dzieci przeszły ową diagnozę i zajęcia prowadzone przez naszego logopedę dobierane są indywidualnie do danej grupy.
Świat się rozwija,a technologia nieodłącznie wiążę się z naszym życiem.Coraz częściej nawet najmłodsze pokolenia obeznane są z komputerem i nowoczesną technologią. Uczą się i rozwijają dzięki dostępowi do Internetu oraz pasji i umiejętnościom swoich nauczycieli. To ważne, że mają szansę korzystać z takich narzędzi już na początku swojej edukacyjnej przygody. Przedszkolaki korzystają z edukacyjnych programów i gier, by rozwijać pamięć, spostrzegawczość, uczyć się szybkości reakcji, logicznego myślenia, rowijają też wyobraźnię przestrzenną, ćwiczą refleks, percepcję i koordynację motoryczną.
Dlaczego warto to robić i dlaczego to robimy ??? W ostatnich latach pływanie rozwija się bardzo dynamicznie i staje się coraz bardziej popularne. Zarówno jako dyscyplina sportu jak i doskonała forma rekreacji i rehabilitacji ruchowej. Pływać może każdy i w każdym wieku można rozpocząć naukę pływania.Im wcześniej to jednak zrobimy, tym lepiej, zwłaszcza, że pływanie stanowi jeden z najważniejszych czynników w systemie wychowania fizycznego dzieci.Pozwala poprawić stan zdrowia oraz umożliwia wieloraką działalność rekreacyjną. Stwarza dogodne warunki dla postępowania rehabilitacyjnego. Jest podstawą rozwoju kierunkowych uzdolnień sportowych. Pływając hartujemy ciało, wzmacniamy mięśnie i stawy, doskonalimy układ krążenia i oddychania..Umiejętność pływania zwiększa bezpieczeństwo przebywania nad wodą.
Zajęcia religii w przedszkolu prowadzone są w formie zabawy. Podczas zajęć stosuję różne metody pracy z małym dzieckiem tj.: piosenka, zabawa, taniec, gra dydaktyczna, puzzle, inscenizacje, opowiadanie, uzupełnianie ilustracji rysunkami, naklejkami lub prostymi elementami do wycięcia, a także rysunek spontaniczny. Zabawy i twórczość dzieci, prowokujące aktywne słuchanie tworzą atmosferę sprzyjającą budzeniu się zażyłości dzieci
z Jezusem, któremu zależy na dziecku.
Zajęcia z religii odbywają się tylko dla dzieci, których Rodzice wyrażą na piśmie wolę uczestnictwa dziecka w zajęciach.
"Rytmika nie jest sztuką, nie jest celem samym w sobie, jest przygotowaniem do wszystkich sztuk, jest wychowaniem." Emil Jaques-Dalcroze
Zajęcia rytmiczne prowadzone są w naszym przedszkolu dwa razy w tygodniu. Zawierają w sobie różny dobór ćwiczeń z elementami wyrabiania sprawności fizycznej, uwrażliwienia na zmiany zachodzące w muzyce, oswajania z zagadnieniami muzycznymi, ilustracjami ruchowymi do piosenek, elementami tańca grupowego oraz relaksacją przy muzyce.
Towarzyszy im atmosfera zabawy i odprężenia, dzieci zaspokajają naturalną potrzebę ruchu. Poprzez zabawę uczą się śpiewu, kształcą ruch i poczucie rytmu. Kształtują swoją wrażliwość na muzykę, która jest początkiem wychowania artystycznego.
Na zajęciach, obok piosenek tematycznych, wykorzystujemy muzykę klasyczną, do której tworzymy układy choreograficzne, gramy na instrumentach perkusyjnych oraz na niekonwencjonalnych przedmiotach. Podczas zajęć wykorzystujemy metodę aktywnego słuchania muzyki wg Batti Strauss, metodę rytmiki wg E. J. Dalcroze`a, metodę E.E. Gordona oraz metodę Klanzy.
Zabawy muzyczne pozwalają na lepsze poznanie swoich rówieśników, integrację grupy. Podczas zajęć występuje współdziałanie w grupie, które ma ogromne znaczenie wychowawcze. Konieczność podporządkowania się regułom i zasadom wyrabia dyscyplinę, poczucie solidarności i współodpowiedzialności. Muzyka kształci wolę, łagodzi kompleksy i nieśmiałość, zachęca do improwizacji i odreagowania.
Nauczanie języka angielskiego w wieku przedszkolnym ma na celu przede wszystkim motywowanie, zachęcanie,
stwarzanie sytuacji sprzyjających odkrywaniu świata, jak i wykorzystywanie naturalnych predyspozycji
dziecka do rozwijania umiejętności językowych.
Głównym celem rozwijania umiejętności językowych jest więc kształtowanie osobowości, tolerancji
i kultury dziecka, pogłębianie jego wiedzy o otaczającym go świecie oraz wspieranie rozwoju poznawczego
i emocjonalnego dziecka.
