Tradycyjne rozumienie inteligencji przedstawia ją jako zespół określonych zdolności do postrzegania świata, uczenia się i przekształcania rzeczywistości.
Howard Gardner wykazał współistnienie ośmiu równouprawnionych komponentów ludzkiej osobowości rozumianych jako inteligencje wielorakie. Są to:

• inteligencja językowa czyli zdolność pojmowania i wyrażania rzeczywistości poprzez słowo, rytm
• inteligencja muzyczna dominująca u osób przyswajających wiedzę poprzez rytm, dźwięk, muzykę
• inteligencja ruchowa czyli zdolność doświadczania rzeczywistości poprzez ruch
• inteligencja matematyczno-logiczna czyli zdolność do postrzegania świata w sposób logiczny, uporządkowany
• inteligencja wizualno-przestrzenna czyli zdolność do myślenia obrazowego, dobra orientacjaw przestrzeni, połączona ze zdolnościami konstrukcyjnym
• inteligencja przyrodnicza rozumiana jest jako szczególna wrażliwość na przyrodę, ciekawość praw natury i pozytywny stosunek emocjonalny do niej
• inteligencja intrapersonalna czyli sposób postrzegania samego siebie, analizowania swoich uczuć i świadomość swego wpływu na otoczenie
• inteligencja interpersonalna to zdolność do współżycia w grupie

Teoria inteligencji wielorakich pozwala dostrzec, że każde dziecko jest zdolne w specyficzny dla niego sposób i każde może osiągać sukcesy.

Co to jest Ruch Rozwijający? Naturalne, proste i uniwersalne zabawy ruchowe podczas których dochodzi do tworzenia się i umacniania więzi społecznych, dające szansę przeżycia radości i dzielenia jej z innymi.
Jak działa Ruch Rozwijający?

• Wspomaga i stymuluje rozwój dziecka i jego obrazu samego siebie oraz orientacji we własnym ciele.
• Zwiększa świadomość przestrzeni i orientacji w niej.
• Pomaga budować pozytywne związki w sposób nieprzymusowy, niezagrażający dziecku.
• Powoduje wzrost koncentracji uwagi.
• Poprawia koordynację, celowość ruchów.
• Zaspokaja potrzebę kontaktu i współdziałania z drugim człowiekiem.

Metoda W. Sherborne we wspomaganiu rozwoju dziecka Opracowany w latach sześćdziesiątych przez W. Sherborne system ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi. Z tak zwanego baraszkowania, które pojawia się we wczesnym dzieciństwie każdego zdrowego dziecka i w każdej – normalnej rodzinie, stworzyła ona system terapeutyczny. Genialność tej metody polega właśnie na jej prostocie i naturalności. Ma on zastosowanie we wspomaganiu prawidłowego rozwoju dzieci i w korygowaniu jego zaburzeń. Podstawowe założenia metody to rozwijanie przez ruch:

• świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego,
• świadomości przestrzeni i działania w niej,
• dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.

Udział w ćwiczeniach metodą W. Sherborne ma na celu stworzyć dziecku okazję do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i związku z tym możliwości ruchowych. Ponieważ dzięki temu zaczyna mieć ono zaufanie do siebie, zyskuje też poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń ruchowych dziecko może poznać przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego groźna. Dlatego dziecko czuje się w niej bezpiecznie, staje się bardziej aktywne, przejawia większą inicjatywę, może być twórcze.

Klasyfikacja związków międzyludzkich ze względu na typ ruchu (R. Laban):

• ruch „z” (with),
• ruch „przeciwko” (against),
• ruch „razem” (shared).

Ruch „z” to takie ćwiczenia ruchowe, w których jeden z partnerów jest bierny, drugi zaś aktywny i opiekuńczy względem niego. Wymaga to ze strony aktywnego partnera zrozumienia potrzeb i możliwości drugiej osoby, a ze strony partnera pasywnego – całkowitego zaufania do osoby aktywnej. Ruch „przeciwko” to ćwiczenia ruchowe, których celem jest uświadomienie uczestnikom ich własnej siły przy współdziałaniu z partnerem. Te ćwiczenia powinny być pozbawione agresji. Dlatego nie jest wskazane pobudzanie do przyjmowania postaw konkurencyjności, niewłaściwe jest więc także wyłanianie zwycięzców i pokonanych. Najlepiej, aby osoby pracujące w parze na zmianę przyjmowały rolę aktywną (atakującego) i bierną (broniącego się). Ćwiczenia „przeciwko”, mające charakter zabaw pseudoagresywnych, umożliwiają dzieciom poznanie własnych i cudzych sposobów reagowania, uczą radzenia sobie w sytuacji konfliktu, uświadamiają emocje. Świadomość ta pozwala kontrolować swoje emocje (np. przezwyciężyć lęk) i zachowania (szczególnie zachowania zaczepno obronne). Korzystnie oddziałuje tu wprowadzenie reguł zachowania (kontraktów), np. jestem silny, ale delikatny, nie obrażam się, gdy przegram, nie śmieję się z pokonanego, nie zawsze muszę być lepszy, itp. Ruch „razem” to takie ćwiczenia ruchowe, które wymagają jednakowego zaangażowania partnerów. Ćwiczenia te prowadzą do wytworzenia harmonii i równowagi. Udział w nich pomaga wzajemnego zaufania, zrozumienia, współpracy i równego wkładu wysiłku fizycznego, o jest warunkiem osiągnięcia sukcesu.